Umarli dla świata

Cieszę się bardzo,że wkońcu znalazłam czas na to ,żeby napisać moje osobiste swiadectwo.

  Wychowywałam się w rodzinie typowo patologicznej gdzie tata jest człowiekiem bardzo nerwowywyw,szybko wywołujacym awantury,sięgajacym do przemocy nad mama i na demna i moim rodzeństwem.Zajmujacym sie pracą.Od kąd tylko pamiętam tata zawsze urządzał mase awantur,skupiał się na tym co materialne i to się dla niego liczy.Nigdy z moim rodzeństwem nie doświadczylismy miłości ojcowskiej-czego nam bardzo brakowało,ale wydawało się normalne,że tak ma właśnie być,ponieważ mieszkaliśmy w dzielnicy gdzie wszyscy żyli tak jak my ,albo i gorzej.
   Jako mała dziewczynka brakowało mi bardzo wiel szczególnie owej miłosci ojcowsjkiej,miałam wiele kompleksów.Sama o sobie myślałam,ze jestem dobrym człowiekiem i że wsumie to nie grzesze,bo co to za grzech :kłamstwo,obgadywanie,powiedzenie czegoś niemiłego-wszyscy tak robią a inni to to dopiero mają grzechy .Moje życie toczyło się dalej starch,brako poczucia bezpieczeństwa,oczekiwanie tego jak dzis będzie kiedy tata wróci z pracy-czy będzie miał dobry humor ? czy też nie.
Mama była dla nas ogromnym wsparciem ona dawała nam wszystko-próbowała chronić.
Pamietam jak płakałam kiedy tata bił mamę.Ludzie wokół uważali tatę za człowieka idealnego pracowity,odpowiedzialny,dbajacy o rodzine-widzieli go tylko na zawnątrz nie znali Jego prawdziwego oblicza.
Pamiętam jak brat mojego taty przychodził do naszego domu i mówił nam o Bogu -to co mówił było dla mnie obce i nie możliwe do zakceptowania.Mówił nam o miłości Bożej ,o golgocie-o krzyżu o tym,że Chrystus umarł za nasze grzechy o tym,że potrzebujemy upamiętania.Przebaczenia Bożego.
Ja ja tego nie potrzebuje -jedyne czego potrzebuje to spokoju-tak myslalam.
Bardzo trudno było mi uwierzyc w to,ze Bog mnie kocha-kocha Moja rodzine.
Miałam ogromny żal do Boga za to co spotyka moja rodzine-za nasze cierpienia.Obwiniałam go o wszystko,a jednak kiedy było bardzo zle modlilam sie ,prosialm go o pomoc.
   Wujek mnie i moja starsz siostre po jakims czasie zaczoła zabierac na kluby dla dzieci gdzie dzieci -uczyly sie histori biblijnych,spedzały czas w gronie ludzi ktorzy okazywali troske,milosc ,zainteresowanie.Uczestniczas w tych zajeciach coraz bardziej zaczelam zdawac sobie sprawe ,ze nie jestem taka jak o sobie mysle.

NAJWAZNIEJSZY MOMĘT w moim życiu to ten  w którym usłyszałam prawdziwą ewangelie pełna-o tym że,Bog mnie kocha,ze tak bardzo mnie ukochał ze posłal swojego jednorodzonego syna aby umarła za mnie.Usłyszałąm o tym,że jestem grzesznikiem ,ze zasluguje na pieklo ,ale Bog okazal mi laske w postaci swojego syna ,ktora za mnie zapłacil kare za moje grzechy.Momęt w którym mówiono mi,że musze prawdziwie pokutować,prosić Boga o przebaczenia o zmaine swojego zycia-usluszałam wspaniała nowine o tym,zę Bog pragnie mi dac zycie wieczne ,ze nie musze obawiac sie smierci ,ze Bog daje pewnosc nieba .......
Przyszedł dzień w któtrym zdałąm sobie sprawę ze swoich grzechów -Bog przekonywał mnie o swoich grzechach pokazywał je wyraznie.Miałąm ogromnie wyrzytu sumienia,strachu przed piekłem i ogromne poczucie tego by rozmawoac z Bogiem mowic mu o tym ,prosic o przebaczenie,zdalam sobie sprawe z mojego najtrudniejszego do pokonanai grzechu mianowicie nienawisci do taty-nie kochanai go.
tak bardzo plakalm przed Bogiem i modlilam sie o to by zabral to uczucie.Bog zabrał nienawiśc i wlał miłosc ,ale był to długi proces.Dziś staram sie o relacje z tata ,zabiegam o nia.Umiem mu powiedziec ,ze go kocham,rozmawiac z nim.
Od mometu prawdziwej pokuty moje pragnienai sie zmienily,zaczelam miec pragnienie rozmawianai z Bogiem mowienia mu o wszystkim ,dziekowania mu czytania bibli.rzeczy ktore wczesnie zajmowaly mi wile czasu zaczely byc malo wazne najwazniejsze dla mnie stalo sie upodabnianie do Jezusa Chrystusa bycia jak On.Zdawalam sobie sprawe z tego,ze sama nie dam rady,ze moje sily nie wystarcza,dlatego prosilam Boga o pomoc o to by stale mnie zmienial,pokazywal mi moje grzech ,czynil mnie wrazliwa na grzech.Moje myslenia ,postepowanie ,zachowywanie zaczelo sie zmieniac byl to proces ,ktory nadla trwa.
Obecnie nie jestem juz mala skrzywdzona dziewczynka ,ktora szuka milosci.
Jestem kobieta ktora zna swoja wartosc ,jest pewna tego kim jest,ktora na codzien doswiadcza ogromu Bozej milosci,akceptuje siebie.Oczywiscie moje zycie nie jest kolorowe nie raz sa chwile w ktorych cierpie,placze przed Bogiem.Trzymam sie słow,ze z gorory wszysto wyglada inaczej.Bog zupelnie inazcej patrzy na pewne sytuacje niz my -Bog ma cel w kazdej nasze sytuacjai .Wiem to poniewaz widze to w moim zyciu sytuacje ktorych doswiadczylam w dziecinstwie -mialy cel.Bog mial cel nie dal czegos ponad moje sily .Przez to co doswiadczylam .Mam pragnienie pomagania ludziom bedacy w mojej sytuacji ,bycia z dzieci ktore doswiadczly tego co ja ,dawania im tego czego nie doswiadczyly -wskazywania w tym wszystkim na Chrystusa.Rozumiem tych ludzi,dziele ich bol,ale w tym wszystkim mam nadzieje .Wsapaniale jest w swoim zyciu miec cel ja ten cel mam zmirzam do Niego.Daże do nieba.Pomimo upadkow w moim ziciu,grzeszenia wiem ,ze Bog jedynie ma moc odpuscic mi moje grzechu -codziennie pokutuje,.Bog mi przebacza a ja sie nie poddaje,ale walcze .

Bóg dzialła w moim życiu daje mi możliwość służenia mu i ludziom -dał mi pasje do dzaialnia wśrod ludzi.
Obdarował mnie również wspaniały człowiekiem moim narzeczonym-człowiekiem który Kocha Boga ,z ktorym mam wspolne pragnienia i cel.Dał mi człowieka ktory bardzo mnie kocha i od ktorego doswiadczam wielu cudownych rzeczy,a to tylko dzieki tem ,ze zmienił nas Bóg.

Mogła bym pisac i pisać o tym jak Bog działa w moim codziennym życiu.Bog jest Żywy